-Γνωρίζουμε ότι εκτός από τη Σχολή Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, έχεις αποφοιτήσει από μια ιδιωτική σχολή Βυζαντινής Εικονογραφίας.Πες μας δυο λόγια για την τεχνική που χρησιμοποιείς στα έργα σου.
Τα έργα αυτά αποτελούνται από φύλλα αλουμινίου επικολλημένα πάνω σε ξύλο και απο ζωγραφισμένες φιγούρες με λάδι. Με ενδιέφερε πολύ ο θεατής να μπορεί να γίνει και αυτός μέρος του έργου. Επίσης ήθελα να παντρέψω παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία στα έργα μου. Ξέροντας λοιπόν αυτήν την τεχνική από τις βυζαντινές εικόνες και παραλλάσσοντας λίγο τα υλικά, κατέληξα να βγάλω το αποτέλεσμα που επιθυμούσα . Έτσι ο θολός αντικατοπτρισμός του θεατή " ζωγραφίζεται " πάνω στο έργο και εναρμονίζεται με την ζωγραφισμένη φιγούρα που συμπρωταγωνιστεί μέσα σε αυτό.
- Ποιά κινήματα και ποιοί καλλιτέχνες σε επηρέασαν;
Η αλήθεια είναι πως μελέτησα πολλούς καλλιτέχνες και σίγουρα με επηρέασαν άλλοι πολύ περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Μπορώ να πώ κάποιους καλ/χνες που μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό και τους οποίους μελέτησα. Είναι ο Francis Bacon είναι η Kiki Smith, πολύ σημαντικοί καλλιτέχνιδα και ευρηματική, ο Philippe Pasqua, o Νίκος Κεσσανλής, ο Egon Schiele. Το σίγουρο είναι πως αν δεν μελετήσεις, δεν πονέσουν τα πόδια σου σε εκθέσεις και δεν δουλέψεις σκληρά για αυτό ,δύσκολα θα πετύχεις τον σκοπό σου.
- Ποιος είναι ο προσωπικός σου σκοπός;
Να μην παραιτηθώ και να συνεχίσω αυτό που τόσο αγαπάω ,δηλαδή να μελετώ να δημιουργώ και να εκφράζομαι μέσα από τα έργα μου. Να μπορώ να είμαι σε εγρήγορση και να αντιλαμβάνομαι τα ερεθίσματα που δίνει η ζωή και η κοινωνία μας και να τα μεταφέρω δημιουργικά από το νου μου στην ύλη - τελάρο-.
- Ποιές ανησυχίες, εξωτερικά ή και εσωτερικά ερεθίσματα σε οδήγησαν σε αυτό που κάνεις;
Μεγάλωσα στην Ύδρα, σε ένα νησί που όλα είναι τόσο απλά μα τόσο σύνθετα για τους ανθρώπους της πόλης . Ερχόμενος από εκεί στην πόλη έζησα πρωτόγνωρα συναισθήματα και καταστάσεις . Ενώ μέχρι τότε ζούσα σε ένα τόπο που το "καλημέρα σας" ήταν δεδομένο ότι θα το ακούσεις από τον άλλο, αυτή η λέξη στη πόλη ήταν άγνωστη στους περισσότερους. Είδα ανθρώπους κλεισμένους στον εαυτό τους, είδα ανθρώπους και παιδιά παραμελημένα και πρόωρα μεγαλωμένα. Όμως πρώτα απ όλα είδα τον εαυτό μου να γίνεται περίεργος παρατηρητής της ζωής των άλλων μέσα από την τηλεόραση . Όλα αυτά αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου και αυτά παρουσιάζω.
- Είσαι από την Ύδρα όπως ήδη μας ανέφερες, ένα νησί που έχει πολυζωγραφιστεί από πολλούς καλλιτέχνες μέχρι σήμερα. Μίλησε μας για τα χρόνια που έζησες εκεί και πως σε επηρέασε;
Τα χρόνια στην Ύδρα ήταν και είναι πολύ όμορφα . Μεγάλωσα σε ένα υγιές περιβάλλον με πολλούς φίλους και παιχνίδια στα πλακόστρωτα σοκάκια. Πολλές όμορφες εικόνες αποτυπώνονται στο μυαλό μου. Θυμάμαι στην Α΄ γυμνασίου η φιλόλογός μας κα Άννα, μια πολύ καλή παιδαγωγός, μας έδινε ασκήσεις, να ζωγραφίζουμε σκηνές από την Ομήρου Οδύσσεια, τότε άρχισε να με ενδιαφέρει και να ξυπνά το πάθος μου για την ζωγραφική . Μεγαλώνοντας άρχισα δειλά δειλά να αποτυπώνω στο χαρτί όσα μου έκαναν εντύπωση. Ξέρεις στην Ύδρα όπου και να βρεθείς έχεις ανακαλύψει και ένα θέμα για να ζωγραφίσεις. Έμαθα για τους Υδραίους ζωγράφους, έψαξα για την δουλειά τους και την δουλειά πολλών άλλων που ζωγράφισαν το νησί μας . Θυμάμαι πως συχνά περνούσα από το καμένο σπίτι του Χατζηκυριάκου Γκίκα, που έμοιαζε με στοιχειωμένο παλάτι στα παιδικά μου μάτια και φανταζόμουν πώς θα ήταν πριν την καταστροφή του. Η οικογένεια μου είδε την κλήση μου αυτή και αργότερα με βοήθησε και στήριξε την επιλογή μου να ακολουθήσω αυτό το δρόμο. Τους οφείλω πολλά και τους ευχαριστώ γιατί παρά τις δυσκολίες που έτυχαν με στήριξαν και εξακολουθούν να το κάνουν.
- Η προσωπική σου έρευνα ποιά ήταν;
Να μελετήσω το ανθρώπινο σώμα. Να γνωρίσω τα υλικά μου και το πιο δύσκολο, να μπορέσω να παντρέψω αυτά τα ανόμοια υλικά μεταξύ τους ώστε να δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
- Τί είναι έμπνευση για σένα;
Η έμπνευση είναι ένας δύσκολος ορισμός. Θα μπορούσε να είναι και μια ύπουλη παγίδα για τον δημιουργό. Δεν μπορείς να περιμένεις την έμπνευση για να δημιουργήσεις. Αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει πρώτα από όλα το δημιουργό είναι η συνεχής και αδιάκοπη δουλειά και το δόσιμό του στην δημιουργία. Μετά θα έρθει και αυτό που λέμε έμπνευση και όταν έρθει είσαι έτοιμος να την υποδεχτείς.
- Τί είναι σύγχρονη τέχνη για σένα;
Ένα τραίνο που χωράει τα πάντα και τους πάντες.
- Έχεις εργαστεί και ως υπεύθυνος καλλιτεχνικού εργαστηρίου και για μικρά παιδιά αλλά και για ενήλικες. Ποιά είναι η εμπειρία σου σε αυτό το χώρο και η συναναστροφή σου με μαθητές;
Όντως, όσο σπούδαζα έκανα μαθήματα σε παιδιά και ενήλικες σε διαφορετικά τμήματα φυσικά. Είναι διαφορετικοί κόσμοι. Τα παιδιά ενώ είναι φορείς φαντασίας και δημιουργικότητας εμείς οι μεγάλοι τα περιορίζουμε. Σκοπός μου ήταν να διατηρήσουν αυτά τα προτερήματα τους, να τους προσφέρω ερεθίσματα και να τους μάθω να πειραματίζονται με τα υλικά τους .Στο τμήμα ενηλίκων η φαντασία είχε ήδη χαθεί και τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα. Τίποτα δεν ήθελαν να κάνουν χωρίς την έγκριση μου. Είδα και έπαθα να τους ελευθερώσω λίγο και κυρίως να τους κάνω να μην μου ξαναμιλήσουν για τον Bob Ross!!!Όσο για το αν θα το ξανάκανα , είναι δύσκολο προς το παρόν να ασχοληθώ μ'αυτό γιατί έχω βάλει άλλες προτεραιότητες. Στο μέλλον, δεν ξέρω.
- Πώς βλέπεις την καλλιτεχνική εξέλιξη της πόλης αλλά και της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
Γίνονται πολλές προσπάθειες βελτίωσης. Αξιόλογες εκθέσεις τα τελευταία χρόνια λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα ,όμως δεν μπορώ να πω ότι αυτό είναι αρκετό . Πρέπει να προσπαθήσουμε κι άλλο για το καλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω εκθέσεις του εξωτερικού που είναι δύσκολο να επισκεφθώ.
- Είσαι μέλος της Ένωσης Υδραίων σπουδαστών και αποφοίτων Πανεπιστημιακής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης. Τί ακριβώς είναι αυτή η ένωση και που αποσκοπούν οι ενέργειές σας;
Είμαστε μια ομάδα απόφοιτων ΑΕΙ ΤΕΙ κ ΙΕΚ. Οργανώσαμε αυτό το σύλλογο με σκοπό να προβάλει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νησί να προτείνει λύσεις και να ενισχύσει εθελοντικά όλες αυτές τις ενέργειες που γίνονται προς όφελος του νησιού.
- Τι θέλεις να πεις στους θεατές με τη δουλειά σου;
Αυτό που θέλω είναι , οι ίδιοι οι θεατές να δουν μέσα από τη δουλειά αυτή τον εαυτό τους και να αναλογισθούν ποιος ρόλος τους ανήκει.
