Ο Σταύρος Γαλανόπουλος γεννήθηκε το 1946 στην Κόρινθο και πέθανε το 2013. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (απόφοιτος 1967) με δάσκαλο τον Γ. Μόραλη. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία δουλεύοντας στον χώρο της διαφήμισης, πέρασε στη σκηνογραφία και σε ηλικία 30 ετών εργάστηκε ως διακοσμητής.

O Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 έως το 1950 σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη. Το 1950 εγκατέλειψε τις ιατρικές σπουδές για να φοιτήσει στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τους Γ. Μόραλη, Γ. Παππά, Ουμ. Αργυρό και Π. Σαραφιανό. Στα χρόνια αυτά ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, έφτιαχνε κουστούμια για παραστάσεις, ενώ έκανε και τα σκηνικά για το φιλμ Στέλλα του Μ. Κακογιάννη. Το Φεβρουάριο του 1956 έφυγε για τη Ρώμη για σπουδές σκηνογραφίας στην Accademia di Belli Arti. Εκεί ήρθε σε επαφή με το έργο του Τζάκσον Πόλοκ, το οποίο τον επηρέασε βαθύτατα.

Ο Δήμος Σκουλάκης γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική από μικρή ηλικία. Μαθήτευσε για μικρό χρονικό διάστημα κοντά στον Φώτη Κόντογλου και στη συνέχεια στον Σπύρο Παπαλουκά. Το 1957 πήγε στο Παρίσι όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Θ. Τσίγκο και γνώρισε πολλούς από τους Έλληνες καλλιτέχνες που βρίσκονταν εκεί. Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο εργαστήρι των Π. Σαραφιανού και Βρ. Βλαχόπουλου με σκοπό να δώσει εξετάσεις στην ΑΣΚΤ.

Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική εκδηλώθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, δεν έκανε όμως ποτέ επίσημες σπουδές. Η γνωριμία του, ωστόσο, με το φιλόσοφο Γιώργο Μακρή υπήρξε αποφασιστική και τον οδήγησε στη συστηματική ενασχόληση με την τέχνη. Από το 1956 έως το 1960 έζησε στο Παρίσι όπου πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές και παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Grande Glaumiere.

«Εγώ απεικονίζω ό,τι είναι ορατό σε μένα. Το τι είναι ορατό σε μένα είναι μόνο σε μένα. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Πιστεύω ότι ο κόσμος, για να χρησιμοποιήσω μία φράση του Schopenhauer, είναι παράσταση, και ότι ο καθένας μας βλέπει κατά το δοκούν, κατά τη δική του διαμόρφωση. Δε νομίζω ότι βλέπουμε με τα μάτια μας μόνο. Νομίζω ότι βλέπουμε με τα μάτια μας που είναι ένα όργανο για να δει το σώμα μας το ίδιο και το ίδιο μας το βαθύτερο είναι. Λοιπόν εγώ υπ' αυτήν την έννοια ζωγραφίζω όχι ό,τι είναι ορατό τοις πάσι, αλλά ό,τι εγώ μπορώ να δω...»

O Κυριάκος Κατζουράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Από το 1962 έως το 1968 σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη και σκηνογραφία στο εργαστήριο του Β. Βασιλειάδη στην ΑΣΚΤ. Το 1968 έλαβε το Βραβείο «Παρθένη». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές», η οποία έδρασε από το 1971 έως το 1973.

Έως το 1669, χρονολογία κατά την οποία η Ενετοκρατούμενη από το 1210 Κρήτη υποτάχτηκε στους Οθωμανούς, και για τέσσερις περίπου αιώνες, στο νησί πραγματοποιήθηκε μια σημαντική αναπτυξιακή δραστηριότητα που κορυφώθηκε περί τα μέσα του 16ου αιώνα. Στο διάστημα αυτό, η ακμή των οικονομικών δραστηριοτήτων και του εμπορίου, η αναβάθμιση των τρόπων παραγωγής και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, είχαν ως ένα βαθμό αντίκτυπο και στην πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία.

O Νίκος Κεσσανλής γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη. Το 1944 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και σπούδασε ως το 1948 στο εργαστήριο του Γιάννη Σπυρόπουλου, με τον οποίο η γνωριμία υπήρξε καθοριστική για τη μετέπειτα καλλιτεχνική του εξέλιξη. Το 1948 γράφτηκε στην ΑΣΚΤ, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη, ενώ το διάστημα 1952-56 μαθήτευσε στο εργαστήριο του Νίκου Νικολάου.

Προσπαθώντας να αναζητήσουμε την απαρχή του graffiti, της ιδιαίτερης μορφής τέχνης, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως αυτή ανάγεται στις επιγραφές που βρέθηκαν χαραγμένες στα ερείπια αρχαίων πολιτισμών. Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, λοιπόν, οι επιστήμονες ανακάλυψαν σχετικά ίχνη σε προϊστορικά σπήλαια, στους τοίχους αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών κτηρίων, στις τοιχογραφίες της Αναγέννησης και στα μεξικάνικα murales.

Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, με καθηγητή τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτική με τον Γιάννη Κεφαλληνό. Παράλληλα με τις σπουδές του, εργαζόταν για να εξασφαλίσει τα προς το ζην στο λιθογραφείο του Β. Παπαχρύσανθου, στο οποίο ασχολείτο με την εικονογράφηση των βιβλίων. Ο ίδιος είχε πει: «Περίπου το 1944, προς το τέλος της κατοχής, έκανα για πρώτη φορά, το πρώτο μου βιβλίο, τη Γαλήνη του Βενέζη. [...] ΄Ητανε σε πλάγιο ξύλο. Μου άρεσε πάντοτε το πλάγιο ξύλο διότι η χάραξη είναι πιο ζωντανή και πιο ελεύθερη. Αποφεύγονται οι πολλές λεπτομέρειες, (εννοεί: αποφεύγονται) οι τόνοι οι πολύ λεπτοί όπως είναι με το burin, που το burin, στο όρθιο ξύλο, πολλές φορές θυμίζει καλλιγραφία. Βέβαια δεν μπορούσα μεταχειριστώ το vélo διότι αυτό δεν ήταν εύκολο να τυπωθεί [...] και ήτανε πολύ κατάλληλο το πλάγιο ξύλο, βέβαια παρα-πολύ καλό ξύλο, σκληρό, κελεμπέκι, [...]».