Είναι γεγονός πως η εμφάνιση του ρεύματος της Pop art διεθνώς -και κατ΄επέκταση και στην εγχώρια εικαστική σκηνή- ήρθε για να ταυτίσει την τέχνη με την καθημερινή πραγματικότητα του σύγχρονου κοινού της, αλλά και να την στρέψει στο επίκαιρο και το επείγον, στον κοινωνικο-πολιτικό προβληματισμό. Η τέχνη διαμαρτυρίας, που εκδηλώθηκε στις ευρωπαϊκές χώρες με την πολιτικοποιημένη νεολαία, μετέφερε τη θέση της στον κοινωνικό αγώνα.

Ο ζωγράφος Μίμης Βιτσώρης γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1902 στη Θεσσαλονίκη. Μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1911, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα και το 1919 γράφτηκε στο Σχολείον των Τεχνών, το οποίο όμως εγκατέλειψε πολύ γρήγορα γιατί διαφωνούσε με το ακαδημαϊκό σύστημα διδασκαλίας. 

H ζωγράφος Νίκη Καραγάτση (1914 Άνδρος– 1986 Αθήνα), άρχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών σε ηλικία μόλις 16 ετών, αρχικά κοντά στον Παύλο Μαθιόπουλο και τον Δημήτριο Γερανιώτη και στη συνέχεια στα εργαστήρια του Ουμβέρτου Αργυρού και του Κωνσταντίνου Παρθένη. Η ίδια υπογράμμιζε την πολύτιμη αρωγή του Παρθένη αναφορικά με την καλλιτεχνική της παιδεία –αν και έμεινε στο εργαστήριό του μόνο ένα έτος- με τα εξής λόγια: «Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι αυτά που έμαθα εκείνη τη χρονιά ήταν αυτά που μου έμειναν στα τέσσερα χρόνια της φοίτησής μου στη Σχολή».

Είναι γεγονός ότι το μεταπολεμικό πρόσωπο της ελληνικής τέχνης διαμορφώθηκε έξω από τα όρια της Ελλάδας. Το πνεύμα της ανανέωσης, σε μία εποχή ισχυρής ακόμη επίδρασης της αφαίρεσης, προήλθε από καλλιτέχνες που έφυγαν στο εξωτερικό είτε για σπουδές είτε ορμώμενοι από μία ενδόμυχη ανάγκη για άμεση επαφή με τα σύγχρονα, διεθνή καλλιτεχνικά ρεύματα. 

Ο Κωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 1928) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Μεταϊμπρεσιονιστές Έλληνες ζωγράφους των αρχών του 20ού αι. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και, το 1901, έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλία, αρχικά στην αρχιτεκτονική. Στο Παρίσι, ο νεαρός Μαλέας γράφτηκε στην Ανώτερη Κρατική Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών και παράλληλα μαθήτευσε στο εργαστήρι του Ανρί Μαρτέν (Henri Martin 1860-1943), ο οποίος ήταν καταξιωμένος ζωγράφος του Συμβολισμού και του Νεοϊμπρεσιονισμού εκείνη την εποχή.

Ο κόμης Henri De Toulouse - Lautrec γεννήθηκε στο Tarn το 1864 και πέθανε σε ηλικία μόλις 37 ετών στο μέγαρο Malrome το 1901. Για το νεαρό Henri, η μητέρα του ήταν το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του, αλλά αναμφίβολα κληρονόμησε το αχαλίνωτο ταμπεραμέντο του πατέρα του, με τον οποίο ερχόταν σε συχνή αντιπαράθεση.

Σε ηλικία 13 και 14 ετών αντίστοιχα, έσπασε πρώτα το ένα του πόδι και μετά το άλλο σε ατύχημα με άλογο. Το γεγονός αυτό κατέδειξε πως το αγόρι έπασχε από μία κληρονομική ασθένεια των οστών, την πυκνοδυσόστωση, τα κυριότερα συμπτώματα της οποίας έγιναν εμφανή γύρω στα δέκα του χρόνια. Σε όλη του τη ζωή, τα οστά του Toulouse-Lautrec ήταν εύθραυστα και αδύναμα, τα πόδια του σταμάτησαν να αναπτύσσονται και εκείνος δεν ξεπέρασε ποτέ σε ύψος το 1,52. 

Στο τέλος της δεκαετίας του '60 στην Αμερική, εμφανίζεται η Σωματική Τέχνη ή Body Art, μία τάση σαφώς συγγενής με τις προθέσεις του Happening. Πρόκειται για μία τέχνη που αποκτά υπόσταση χρησιμοποιώντας ως μέσο το ανθρώπινο σώμα, είτε μπροστά στο κοινό είτε σε ιδιαίτερο χώρο, οπότε για τη δημοσιοποίηση απαιτούνται φωτογραφίες, ταινία ή video.