Ο Πλάτωνας υπήρξε ο πρώτος φιλόσοφος που ασχολήθηκε με την αξία της τέχνης και ειδικότερα της ποίησης, υπερασπιζόμενος την άποψη ότι αυτή είναι άχρηστη και επικίνδυνη για την κοινωνική ζωή. Ο Αριστοτέλης μετέπειτα, αναγνωρίζοντας τη σημασία της τέχνης, επικεντρώθηκε στο θεραπευτικό για την ανθρώπινη ψυχή χαρακτήρα της δραματικής ποίησης.

Η στερεοτυπική απεικόνιση ενός καλλιτέχνη στο ομώνυμο διήγημα του Καμύ

Ο καλλιτέχνης, ως μέλος μιας κοινωνικής πραγματικότητας, ανέκαθεν αντιμετωπιζόταν στερεοτυπικά από τους συνανθρώπους του ως ένας άνθρωπος τουλάχιστον ιδιόρρυθμος. Αν επιχειρήσουμε δε να μελετήσουμε πώς παριστάνεται ο καλλιτέχνης στο χώρο των εικαστικών, των παραστατικών τεχνών και στο χώρο της λογοτεχνίας, θα διαπιστώσουμε γρήγορα ότι η persona του καλλιτέχνη διαφοροποιείται αισθητά από εκείνη των υπόλοιπων ανθρώπων.

Ο συγγραφέας με το πολυσχιδές έργο, που έχει αναγνωριστεί από τους κριτικούς και το αναγνωστικό κοινό εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, τοποθετείται απέναντι στη σημασία της παιδικής ηλικίας, μας ξεναγεί στον λογοτεχνικό του κόσμο και περιγράφει την αμφίδρομη σχέση που αναπτύσσει με τους αναγνώστες. Παράλληλα, καταθέτει την άποψή του για την επιρροή των έργων τέχνης στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, σχολιάζει το φαινόμενο της επιθυμίας χιλιάδων επίδοξων συγγραφέων να εκδώσουν βιβλίο στη χώρα μας και αναφέρεται στη δημιουργική σχέση του με το διαδίκτυο. Και, εν όψει της κυκλοφορίας του νέου του μυθιστορήματος, επαναφέρει στο προσκήνιο το προσφιλές σ? αυτόν θέμα του έρωτα, ιδωμένο από διαφορετική σκοπιά αυτή τη φορά?

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο αξίζει να επικεντρώσει κανείς το ενδιαφέρον του στις μεγάλες δημόσιες συγκεντρώσεις επ? ευκαιρία των εορτών, στo πλαίσιο των οποίων διεξάγονταν μουσικοί αγώνες. Συνηθέστερα επρόκειτο για παραστάσεις που έδιναν οι επαγγελματίες αοιδοί ή οι ραψωδοί, άδοντας συνήθως με τη συνοδεία λύρας ή αντίστοιχα, εκφέροντας εκφραστικά, κρατώντας ένα ραβδί - σύμβολο ισχύος, ποιητικά κείμενα του μεγάλου ποιητή Ομήρου και σπανιότερα (όσον αφορά τους ραψωδούς) δικές τους ποιητικές συνθέσεις.

Ο ποιητής από τη Θεσσαλονίκη - με έντονη παρουσία στο Διαδίκτυο - μάς αποκαλύπτει τον προσωπικό του σύμπαν που έχει συσταθεί με πρώτες ύλες τα συναισθήματα, το όνειρο, τις αναμνήσεις και την προσμονή μιας νέας πνοής, που αντανακλούν ένα αυθεντικό εσωτερικό βίωμα. Η λυρική φωνή και ο λιτός εξομολογητικός λόγος συμπλέουν αρμονικά με την ευαίσθητη κοινωνική ματιά και την ήρεμη προσμονή για ένα αύριο που κυοφορεί μέσα του ίχνη του παρελθόντος?

Αναζητώντας τη σημασία της ποιητικής τέχνης στο έργο του Καβάφη

Λίγο πριν εκπνεύσει το 2008, τα ποιήματα του Καβάφη βαθμολογήθηκαν από 60 λογοτέχνες ως εκείνα που από γεννήσεως της γραφής που αγαπήθηκαν και επηρέασαν περισσότερο το αναγνωστικό κοινό (περιοδικό Ταχυδρόμος, Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008). Η είδηση αυτή μου έδωσε την αφορμή να ανατρέξω και πάλι στους δύο τόμους του έργου του πιο πολυμεταφρασμένου Έλληνα ποιητή (που επιμελήθηκε το 1963 ο Γ. Π.Σαββίδης και εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος Ίκαρος), επιζητώντας να ανιχνεύσω αυτή τη φορά την αξία της ποιητικής τέχνης μέσα σε αυτό.