Jean- Baptiste Camille Corot, Γάλλος ζωγράφος που γεννήθηκε στο Παρίσι το 1796 και πέθανε στο Παρίσι το 1875. Μαθήτευσε τρία χρόνια στο εργαστήριο του Ζαν Βικτόρ Μπερτέν και παράλληλα ζωγράφισε στα περίχωρα του Παρισιού, στο δάσος του Φονταινεμπλώ και στη Νορμανδία. Το 1825 έφυγε για την Ιταλία που παρέμεινε σχεδόν τρία χρόνια, μετακινούμενος μεταξύ Ρώμης, Τέρνι, Αλμπάνο, Μαρίνο, Φρασκάτι, Νεαπόλεως και Βενετίας. Το 1827 εξέθεσε στο παρισινό Σαλόν την άποψη της «Γέφυρας του Νάρνι» σε ένα πίνακα που είχε χάσει τη δροσιά των πρώτων σχεδίων, αλλά ικανοποιούσε τις συμβατικές αντιλήψεις των επίσημων κύκλων.

Ζωγραφικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Γαλλία στη δεύτερη πεντηκονταετία του 19ου αιώνα και αντέταξε στους καθιερωμένους κανόνες της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, την αξία του δημιουργικού αυθορμητισμού και των εντυπώσεων που προκαλούν τα χρώματα ως εκδηλώσεις του φυσικού φωτός. Πριν από τον Ιμπρεσιονισμό οι ζωγράφοι διατηρούσαν τις γραμμές και τα περιγράμματα ακόμη και στις τοπιογραφίες ή για να πετύχουν χρωματικές αρμονίες ξεκινούσαν από ένα βασικό τόνο και δημιουργούσαν τα ενδιάμεσα ημιτόνια με αναμείξεις χρωμάτων. Το 1863, χρονιά που πέθανε ο Ντελακρουά, θεωρούμε ότι είναι η αρχή της πορείας προς την τέχνη του 20ου αιώνα.

Jean-Auguste-Dominique Ingres. Ο Ένγκρ ήταν Γάλλος ζωγράφος που γεννήθηκε στο Μοντωμπάν το 1780 και πέθανε στο Παρίσι το 1867. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του 19ου αιώνα και ο κυριότερος εκπρόσωπος, μαζί με τον Νταβίντ, του νεοκλασικού ρεύματος. Κληρονόμησε από τον πατέρα του την κλίση προς το σχέδιο και σε ηλικία έντεκα χρονών άρχισε την καλλιτεχνική του εκπαίδευση στην Τουλούζη με τρεις δασκάλους, τον ζωγράφο Ροκ, τον γλύπτη Βιγκάν και τον τοπιογράφο Μπριάν. Το 1797 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι στο εργαστήριο του Νταβίντ, όπου γρήγορα διακρίθηκε για την επιμονή του και τη δεξιοτεχνία του. Ο Νταβίντ την εποχή εκείνη είχε εγκαταλείψει τον ρεαλισμό της επαναστατικής περιόδου της τέχνης του και δημιουργούσε πίνακες όπως «Οι Σαβίνες», εμπνευσμένους από την καθαρότητα του ελληνικού ρυθμού. Η στροφή του Νταβίντ προς την αρχαία τέχνη δεν άφησε ανεπηρέαστο τον μαθητή του.

Αναγέννηση ονομάζεται η περίοδος 200 περίπου χρόνων, από τον 14ο αιώνα ως τον 16ο αιώνα, κατά την οποία τα γράμματα, οι επιστήμες και οι τέχνες σημείωσαν πρωτοφανή άνθηση στην Ευρώπη. Ο όρος Αναγέννηση χρησιμοποιείται κάθε φορά που στην πορεία της πολιτιστικής ιστορίας παρατηρείται μια συνειδητή αναβίωση στοιχείων από την κλασική αρχαιότητα. Αναγέννηση είναι κάθε περίοδος πολιτιστικής ακμής που ακολουθεί μια περίοδο πολιτιστικής ύφεσης.

Ο Γκυστάβ Κουρμπέ είναι Γάλλος ζωγράφος από τους εξέχοντες της ρεαλιστικής σχολής (Ορνάν, Φρανς Κοντέ 1819- Λα Τουρ ντε Πελζ, Βω 1877). Στην Ορνάν όπου άρχισε τις σπουδές του, συνδέθηκε με φιλία με τον Μαξ Μπυσόν. Αργότερα, το 1837, γράφτηκε στο κολλέγιο της Μπεζανσόν και μελέτησε σχέδιο με τον Σαρλ Αντουάν Φλαζουλό. Το 1840 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συνέχισε την εκπαίδευσή του αντιγράφοντας ελεύθερα κυρίως τον Ρέμπραντ, τον Φραντς Χαλς, τον Βαν Ντάυκ και τον Βελάσκεθ.

Στη φιλοσοφία ο όρος σημαίνει την αναγνώριση της υπάρξεως μιας πραγματικότητας έξω από τη σκέψη, ανεξάρτητη από τη νοητική μας δραστηριότητα. Η νόηση γνωρίζει την πραγματικότητα προσαρμοζόμενη σε αυτήν. Η αλήθεια είναι η συμφωνία της σκέψεως με την προϋποτιθέμενη πραγματικότητα. Αν αυτή η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή ως κόσμος εμπειρικοφυσικός, ο ρεαλισμός μπορεί να συμπέσει με τον εμπειρισμό ή καλύτερα με τον υλισμό. Αλλά αυτή η πραγματικότητα μπορεί να μην είναι εμπειρικοφυσική. Είναι η περίπτωση του φιλοσοφικού ρεαλισμού, που αντιπροσωπεύεται ευρύτατα στη σχολαστική φιλοσοφία και αποδίδει μια αυθύπαρκτη πραγματικότητα στις γενικές αρχές, αντί να τις θεωρεί αφαιρέσεις της νοητικής μας ενέργειας. Στην τέχνη ο όρος ρεαλισμός χαρακτηρίζει τις κατευθύνσεις, εκείνες που τείνουν να απεικονίσουν την πραγματικότητα όσο το δυνατόν πιο πιστά, χωρίς φανταστικές απομακρύνσεις ή αυθαίρετες εξιδανικεύσεις. Αυτή η πιστότητα ή μίμηση κατά την αριστοτελική έννοια, δεν εννοείται ωστόσο γενικά ως απλή παθητική αναπαράσταση, αλλά αντίθετα ως δημιουργική ανασύνθεση των πιο ουσιαστικών και σημαντικών στοιχείων της πραγματικότητας. Στην πολιτική ο όρος σημαίνει μια γραμμή συμπεριφοράς εμπνευσμένη από την προσεκτική εκτίμηση των πραγματικών καταστάσεων και των αληθινών δυνάμεων, χωρίς συναισθηματισμούς και ιδεολογικούς οραματισμούς.
Γκυστάβ Κουρμπέ

Φρανσίσκο Γκόγια ύ Λουθιέντες, Ισπανός ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης (Φουεντετόδος, Αραγωνία, 1746-Μπορντώ 1828). Τέταρτο παιδί του επιχρυσωτή Χοσέ και της Γκραθία Λουθιέντες, φοίτησε στο Κολλέγιο του Τάγματος των Ευαγών Σχολών της Σαραγόσας, όπου αργότερα έγινε μαθητής του ζωγράφου Χοσέ Λουθάν ύ Μαρτίνεθ. Το 1763 πηγαίνει στη Μαδρίτη, που μετά την άφιξη του Τιέπολο και του Ραφαέλ Μένγκς είχε γίνει καλλιτεχνικό κέντρο με μεγάλη ακτινοβολία. Εκεί συμμετέχει στο διαγωνισμό της Ακαδημίας του Αγίου Φερδινάνδου, αλλά δεν πετυχαίνει. Δοκιμάζει για δεύτερη φορά το 1766, με το ίδιο αποτέλεσμα. Λίγο καιρό μετά φεύγει για την Ιταλία, το 1770 βρίσκεται στη Ρώμη και το 1771 στη Πάρμα, από όπου στο τέλος εκείνου του χρόνου επιστρέφει στη Σαραγόσα. Μεταξύ Οκτωβρίου 1771 και Μαΐου 1772, φιλοτεχνεί τη νωπογραφία στο παρεκκλήσιο Πιλάρ του καθεδρικού ναού της Σαραγόσας. Τον Ιούνιο του 1772 έως τον Ιούλιο του 1773, φιλοτεχνεί άλλες νωπογραφίες του, που είναι σε άλλες εκκλησίες της πόλεως και των γειτονικών περιοχών. Πρόγευμα στην όχθη του Μανθαναρές

Πνευματικό κίνημα, που εμφανίστηκε στο τέλος του 18ου αιώνα, στη Γερμανία και διαδόθηκε κατά τις πρώτες δεκαετίες του επομένου στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αμερική. Η λέξη romantic, από την οποία προέρχεται ο όρος από την ισπανική romance, χρησιμοποιείται ήδη στην Αγγλία τον 17ο αιώνα για να χαρακτηρίσει κάτι που είναι romance, δηλαδή έξω από την πραγματικότητα. Με την πάροδο του χρόνου, από το περιεχόμενο του όρου τονίστηκε περισσότερο η σημασία του γραφικού, που επεκτάθηκε σε μια δεύτερη φάση και στη συγκινησιακή αντίδραση που προκαλεί το αντικείμενο στον θεατή. Στο τέλος, ρομαντικό άρχισε να λέγεται και αυτό που στη λαϊκή ή στην έντεχνη ποίηση συνδέεται με τον Μεσαίωνα.

Ο Βελάσκεθ, Ντιέγκο, Ροντρίγκεθ ντά Σίλβα ύ, ήταν Ισπανός ζωγράφος (Σεβίλλη 1599 - Μαδρίτη 1660). Γεννήθηκε στη Σεβίλλη, από οικογένεια πορτογαλικής καταγωγής. Η ζωή του κύλησε ήρεμα. Ήταν παιδί όταν άρχισε την μαθητεία του στο εργαστήριο του Φρανθίσκο Πατσέκο, αλλά ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την ζωγραφική του Ριμπέρα και των οπαδών του Καραβάτζιο που κατέφθαναν τότε στη Σεβίλλη από την Νεάπολη, παρά για τον όψιμο μανιερισμό του δασκάλου του.

Με τον όρο νεοκλασικισμό, χαρακτηρίζεται μια μεγάλη πολιτιστική κίνηση, που διαδόθηκε ευρύτατα στην Ευρώπη, στη δεύτερη πεντηκονταετία του 18ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 19ου. Η αρχή του ανάγεται στο ενδιαφέρον για τις αρχαιολογικές σπουδές, που ανακινήθηκε μετά τις επιτυχείς ανασκαφές του Ηρακλείου και της Πομπηίας στην Καμπανία, και από την εκπληκτική προσωπικότητα του Γερμανού ερευνητή και καλλιτέχνη Γιόχαν Γιοακίμ Βίνκελμαν, ο οποίος με την δημοσίευση του έργου του «Ιστορία της Τέχνης της Αρχαιότητος», (1764), άσκησε μεγάλη επίδραση στις αισθητικές αντιλήψεις των συγχρόνων του.